Çevre hassasiyeti giderek artarken, madencilik sektöründe beklenen düzenleme geldi. Tarım ve Orman Bakanlığı'nın yaptığı son değişikliklerle, madencilik faaliyetleri için orman alanlarının kullanımında yeni bir sayfa açılıyor. Artık madencilik şirketleri, belirli bir büyüklüğe ulaşan izin alanlarında rehabilitasyon çalışmalarına başlamak zorunda. Bu kararla, madencilik faaliyetlerinin çevreye olan etkilerinin azaltılması hedefleniyor. Peki, bu yeni düzenleme madencilik sektörünü nasıl etkileyecek? Çevreye duyarlı madencilik mümkün mü? İşte detaylar...
Tarım ve Orman Bakanlığı, 24 Eylül 2024 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan Orman Kanunu’nun 16. Maddesinin Uygulanması Hakkında Yönetmelik’te değişiklik yaptı.
Söz konusu yönetmelikle madencilik faaliyetleri ve orman alanlarının kullanımıyla ilgili önemli düzenlemeler getirildi.
Mevcut yönetmeliğin 8. maddesine, e-Devlet üzerinden yapılan başvurulara ek olarak “fiziksel olarak” başvuru imkânı eklendi.
Madencilik faaliyetleri için izin verilen alanlarda rehabilitasyon zorunluluğu güncellendi. I, II (a), II (b) ve II (c) Grubu açık işletme madenciliğinde, bir ruhsat sahasında rehabilitasyona konu izinlerin toplamı 10 hektarı geçerse, mevcut sahaların rehabilite edilip teslim edilmesi gerekiyor. III ve IV. Grup madencilikte bu sınır 150 hektar olarak belirlendi. Ancak, Maden ve Petrol İşleri Genel Müdürlüğü’nden rezervin devam ettiğine dair yazı getirilirse geri teslim şartı aranmayacak.
Madencilik izin süreçleri sadeleştirildi.
Tarım ve Orman Bakanlığı, Orman Kanunu'nun 16. maddesinde yaptığı değişiklikle madencilik izinlerindeki rehabilitasyon kurallarını güncelledi. E-Devlet üzerinden başvuruların yanı sıra fiziksel başvuruların da önü açıldı. I, II, III ve IV. Grup madenciliklerde farklı hektar sınırları belirlenirken, rezervin devam ettiğine dair belge sunulması halinde geri teslim şartı aranmayacak. Bu düzenleme, madencilik izin süreçlerini sadeleştirirken, çevreye duyarlılığın artırılmasına katkı sağlayacak. Yeni kurallar, sektördeki işletmelerin rehabilitasyon yükümlülüklerini netleştirerek, orman alanlarının korunmasına yönelik önemli bir adım olarak değerlendiriliyor.
